Benim yaşadığım şehirde, kalabalık bir cadde vardır. Ben okul çıkışı arkadaşımla oradaki bir çiğ köftecide oturuyordum bugün, arkadaşla espriler şakalar sohbetler falan. Caddede gezen insanları izlediğimde hepsi çok güzel giyinimli, son çıkan telefonlarla hızlı adımlarla oradan oraya yürüyor ve suratlarında anlamsız ama havalı bir ifade vardı. Ben ise okul pantolonu tişört ve çantayla, dağınık kıvırcık düzensiz saçlarımla belki 10 dakika sonra unutacağım espriye ağlayarak gülüyordum.
Sonradan yine düşündüm, hayatta da hep bir yerlere gitmeye çalışıyoruz ya ve gitmemiz gereken yerlere uygun olmak için ihtiyacımız olmayan şeyleri elde etmeye çalışıyoruz belki de bu bize mutluluk vermeyecek.
Bu tembellik değil aksine, yalnız olmayı, herkes gibi olamamayı göze alma çalışkanlığı bana göre. Dediğim gibi o koşuşturan insanları gördükten sonra ben nereye gideceğimi düşündüm, hiç bir yere gitmem gerekmiyordu, oturduğum yerde saatlerce oturabilme özgürlüğüm vardı ve gitmem gereken bir yer olmaması her yere istediğim zaman gidebileceğim anlamına geliyor gibi bir şeydi.
Daha fazla uzatmak istemiyorum, anlatmak istediğimi anladınız herhalde. Çok sevdiğim yazar, yönetmen ve oyuncu Müfit Can Saçıntı'nın da dediği gibi; Müziği müzik yapan aradaki eslerdir içerisinde sessizlik olmayan müzik gürültüden ibarettir...
Demek istediğini çok iyi anladım ve çok şanslı olduğunu düşünüyorum..hayat seni ele geçirmemiş henüz..müzikle ilgili söz çok hoşuma gitti..teşekkürler
YanıtlaSilRica ederim umarım beni ele geçirmez sistem, buna fırsat vermemeye çalışacağım.
SilBen hep şöyle düşünürüm. Bir çok bölge mevcuttur hayatta ve biz içinden birisini seçer ve o bölgede dururuz. O bölgenin düşüncelerini, kültürünü, ahlakını benimseriz. Ve diğer bölgeleri garip bir sezi ile eleştiririz. Oysa psikolojik olarak değerlendirdiğimizde en çok o bölgede olmak isteriz. Bu nedenle bir kere bile olsa insan eleştirdiği şeyi yapmalı. Mesela sen bu sistemi eleştiriyorsun ve bu sistemin köleleri olarak adlandırılan insanlar gibi olmak istemiyorsun. Bir de eleştirdiğin o insanlar gibi olmayı dene bakalım. Sana neler katacak ve neler hissettirecek? Ben kendi hayatımda hep böyle yapıyorum. Eleştirdiğim kim veya ne varsa onu yapıp hissetmeye çalışıyorum. Empati kurmanın faaliyete dönüşmüş hali aslında. Bu şekilde daha çok şey tecrübe edebiliyorum. Ve yaptığım eleştirileri daha da kuvvetlendirme şansım oluyor.
YanıtlaSilBu güzel öneri için teşekkürler, aslında başka bir bölgeye geçtiğinde oraya ait olmadığın hissi, kaygısı insanı zorlasa da ondan zevk aldıktan sonra bırakmakta zor olabilir bence. Bakalım hayat daha uzun, veya herneyse =D
Sil