Bir Günlüğüne Pamuk Şekerci Olmak! Pamuk Şeker 1 Lira | Anı!

Merhaba, bugün benim hayat filmimden birkaç sahneyi inceleyeceğiz. Bilirsiniz ki, şuan Youtube'de falan bir günlüğüne şu olmak gibi video içerikler popüler ben de bir günlük yaşadığım bir maceramı anlatmak istiyorum. Bu benim için anlatması komik ama yaşayınca baya zor ve stresliydi.

12 yaşımda falanım, ortaokuldayım. Bir tane arkadaşımla okul sonrası çarşıda geziyoruz. Hep gezeriz ve yeni bir Pamuk şekerci açıldığını gördük. Aklımız parada olduğunda çalışsak mı diye düşünüp, adama sorduk. Adamında çalışana ihtiyacı varmış, konuştu bizimle baktı efendi duruyoruz 20 tane pamuk şeker verdi, bunları 1TL'ye satın 50 krş sizin dedi. Biz Vayy be! dedik içimizden. %50 kar. Ayrı ayrı istedik yani toplamda 40 pamuk şeker, ''Olmaz.'' dedi ''Önce bunları bitirin.''

Öğle vakti, pamuk şekererle çarşıda gezmeye başladık, ''Pamukşeker 1 lira!'' diye bağırıyoruz gezerken. Tıklım tıklım çarşıda zar zor ilerliyoruz ve satamıyoruz. Birkaç saat sonra dayanamayıp, ''Parka gidelim orası kalabalıktır.'' deyip parka doğru ilerlemeye başladık, park yarım saatlik mesafede. Parka giderken köprüden geçmek zorundaydık ve geçerken çok ta şiddetli olmayan bir rüzgar olmasına rağmen 5-6 pamuk şeker yola savruldu ve bazılarını araba ezdi. Ordan oraya koşuşturup topladıklarımızla yola devam ederken biz ne yapacağız diye düşünüyorduk.

Parka girdik ve iki tane pamuk şeker sattık. Baya yorulmuştuk sıcaktan ve bir bankta oturup yarım saat sohbet edip, zengin olma hayalleri kurduk. Sonra kafamızı kaldırık pamuk şekerlere baktığımızda hepsinin güneşten eriyip yarısı kadar olduğunu gördük, mal gibi öylece kaldık, bittik biz falan diye düşünüyoruz. Hala da oraya buraya yürüyüp satmaya çalışıyoruz, kimse almıyor bizden. Birkaç saat geçmesi ardından pamuk şekerler daha da küçülmüştü, artık 25krş ta olsa satmak istiyorduk, biri çıktı ''5 tane bir liraya alırım.'' dedi ve aldı. Sonrasında hava kararmaya başladı, elimizde 3 Lirayla çarşının yoluna doğru ilerlemeye başladık.

Nasıl suçluluk hissediyoruz bir bilseniz, dükkana yetişmemize 10 metre kala durduk, 'sen konuş, hayır sen konuş.' diye tartışıyoruz sonradan birlikte gitmeye karar verdik, boncuk boncuk terleyerek dükkana geçtik. Adam bize bakıyordu, biz hiç bir şey demiyorduk, geldi ve elimizdeki 3 lirayı ve kalan 10 tane pamuk şekeri gördü, ne oldu, bunlar ne? diye soruyor biz de anlatıyoruz her şeyi. Adam anlayışlı çıktı ve alın şu 3 lirayı bir dahada buradan geçmeyin, dedi ve bizi gönderdi. Bizde 3 lirayla karşıdaki humusçudan humus yedik ve evlere dağıldık...

Bu yaşadığımız olaylar gibi her gün saçma sapan şeyler yaşıyorduk. Ben o gün gözümüze çok kolay görünen sadece alıp satıyorsun abi, dediğimiz mesleğin aslında ne kadarda incelikleri olan, zor ve meşakkatli olduğunu anlamış oldum...