Bazı yaptığımız şeyler vardır, bu şeyler yapmak isteyip de yaptıklarımız değil yapmak istemesek de kendimizi yapmak zorunda hissettiğimiz şeylerdir. Bunlardan biri olarak da ütü yapmayı örnek gösterebiliriz. Ütüyü neden yaparız ki? İhtiyacımız olduğu için mi? Yoksa ihtiyacımız olduğunu sandığımız için mi? Benim ihtiyacım yok ben kırışık gömleğimle de mutlu olabilirim... Bana daha çekici geliyor belki kırışık gömlek kim çıkmış da ütülü pürüzsüz giyme kuralını koymuş ki...
Eğer ben saçımı sağa tarayıp mutlu oluyor isem birinin bana sola yatır böyle iyi durmuyor demesi benim saçımı değiştirmeme sebep olamaz, olmamalı. Ben başkaları için neden kendimi rahatsız edeyim ki. Bu benim hayatım ve bu hayatta önemli olan benim. Bu bencilce bir davranış değildir çünkü yaptıklarımın örneğin saçımı istediğim tarafa taramam veya ütüsüz gömlek giymemin kimseye bir zararı olmaz... Fazla yemek yememeliyim kilo alırım, ince belli olmalıyım, tarz kıyafetler giymeliyim, son çıkan telefondan almalıyım, makyaj yapmalıyım, güzel görünmeliyim, kimseden farkım olmamalı. Gerçekten olmamalı mı? Gerçekten bunları yapmalı mıyım? Yapmak zorunda mıyım? Yapmasam da olur mu? Tabi ki olur...
Bu davranışlarımız normal dışı. Sadece başka insanların ne düşüneceğini önemsediğimiz için yapmak zorunda olduğumuz şeyler, baya normal dışı. Ben gerçekten güzel giyinmeyi seviyor muyum? Yoksa güzel giyinir isem başka insanlar benim hakkımda güzel düşünür diye mi güzel giyinmeyi sevdiğimi düşünüyorum?
işte bu, aradığım kelime tam olarak bu '' normal dışı '' asıl garip olan da birilerinin bize onu yapma bunu yapma diyebilecek cüreti göstermesi,onlara bu hakkı veriyor olmamız.
YanıtlaSilAynen öyle
Sil