Merhaba, okumayı seven tatlı insanlar. Zeki, düşünceli, anlayışlı. Duyarlı, sevilesi, mükemmel insanlar... Bugünkü kitap Ahmet Ümit'in ''Kukla'' kitabı. Bakalım Ahmet Ümit'ten nasıl cümleler okuyacağız.
Yaşam, kaybetmeyi öğrenmektir. kaybetme maceramız daha ana karnından çıktığımızda başlar. Hiç ekmek harcamadan hüküm sürdüğümüz, dünyanın en güvenli, en yumuşak korunağı, ana rahmini kaybederiz önce. Bizden intikam almak için bekleyen dünya, sanki niye çıktın oradan dercesine, gözlerimizi yakan ışıkları, kulaklarımızı tırmalayan gürültüsü, sıcağı, soğuğu, açlığı, kiri, hastalığıyla saldırır üzerimize. Ama biz de öyle kolay kolay pes etmeyiz. Kaybettiklerimizin yerine anında başka bir şey koyarız. Hem cennetimizi yitirsek de o kutsal yerin sahibi olan annemiz bizimledir, üstelik yanında bir de baba verilmiştir emrimize. Dışardaki dünyaya alışmaya başlayınca, kaybettiğimiz cenneti hemen unutuveririz. Ancak büyüdükçe, bize gösterilen ilgi günden güne azalır. Azalan ilgi dünyanın bizden ibaret olmadığını gösteren bir uyarıdır aslında. Ama bu uyarıyı görmezden geliriz. Düşler kurar, hayaller uydurur, kaybettiklerimizin yerine yenilerini koyarak dünyayı kendimiz sanmaya bu güzel yalana kanmayı sürdürürüz.
Vay be, Ahmet Ümit daha ne desin...
Gerçekten daha ne desin 😀
YanıtlaSilAdam yaşamış
YanıtlaSil